توضیحات

"به نام امید بخش هستی"

با امید زندگی کن

" امید مانند یک ستاره است، در آفتاب تابان دیده نمی­شود، فقط در شب­های تاریک و سخت است که کشف می­شود و دنیا را روشن تر می کند."

زندگی یک فرایند شگفت انگیز است که سرشار از فراز و نشیب هاست.

در خلال زندگی با هزاران پستی و بلندی مواجه هستیم. گاهی در نوک قله ایم و شاد و موفق هستیم و گاهی در قعر دره و پر از خشم و ناامیدی ........

هنگامی که جسم ما در مواجه با یک بیماری سخت قرار می گیرد، به تنش عصبی وحشتناکی دچــــار می­گردد. بسیاری  از انسان­ها دچار یاس و ناامیدی می­شوند و در اولین واکنش خود سعی می کنند وجود این بیماری را کتمان نمایند.

در مرحله ی بعد در مقابل بیماری مقاومت می کنند و حتی ممکن است تن به درمان نسپارند، ولی باید بدانیم در این مواقع آگاهی داشتن و پذیرفتن شرایط، نخستین گام برای شفا و دگرگونی است.

در شرایط سخت و حساس بیماری، امیدواری و داشتن انگیزه مانند یک چراغ روشن در بیابانی تاریک است. باید بدانیم و آگاه باشیم که زندگی همیشه بالا و پایین دارد و همان طوری که خدا در قرآن می فرماید" همه انسانها در رنج و سختی آفریده شده اند ولی پس از هر سختی، آسانی است.”

واژه ی امید، برای بیماران سرطانی که با ترس و اضطراب درمان و بیماری سخت مواجه اند، بسیار بزرگ و گاهی دور از دسترس است ولی باید بدانیم که در این نوع بیماریها، امید تنها چیزی است که باقی می ماند.

امید، کمک می کند که فرایند درمان آسانتر بگذرد و احساس امیدواری تاثیر فیزیولوژیکی مثبتی در ذهن و جسم بیمار دارد.

جروم گروپمن می گوید که " محققان دریافته اند که نگرش ذهنی مثبت می تواند وضعیت اعصاب را در بیماران دگرگون کند." او باور دارد که امید می تواند درد را تسکین دهد و باعث بهبود عملکرد تنفس، گردش خون و ضربان قلب شود. امید داشتن باعث می شود تنش ها و نگرانی ها از ما دور شوند و اثر رویدادها و اتفاقات منفی در زندگی، کاهش یابند.

در دین مبین اسلام نیز احادیث مختلفی برای داشتن امید در هنگام بیماری گفته شده است. پیامبر گرامی اسلام(ص) می­فرماید:" هرگاه بر بیماری وارد شدید، او را به زندگی امیدوار کنید که این کار موجب خوشحال شدن و روحیه گرفتن بیمار می­شود."

بارها دیده و شنیده­ام که پزشکان بعضی بیماریها را لاعلاج می­نامند و امیدی به بهبودی بیمار ندارند، ولی داشتن امید و انگیزه به ادامه زندگی، باعث شده که بیماران بهبود یابند و شفا پیدا کنند. باید بدانیم که تقویت روحیه­ی مثبت، امید، اعتماد به نفس در مبتلایان به سرطان به اندازه­ی دارودرمانی، مهم و حیاتی است.

نتایج پژوهش­ها نشان می دهد که کسانی که خود را با بیماری سرطان وفق می دهند و خوب به زندگی نگاه می کنند، درمان موفق تری دارند و طول عمرشان بیشتر است.

امید و روحیه داشتن باعث ایجاد تغییرات ژنتیکی و آزاد شدن هورمون های شادی در مغز می شود. امید یکی از معجزات بشری است که خداوند مهربان، در درون هر انسانی جا داده است، پس باید در زمان بیماری، امیدوارانه تلاش کرد، قوی بود و مبارزه کرد.

امیدواری باعث ارتقای سلامت معنوی و روان بیماران مبتلا به سرطان می شود. باید دانست که چگونگی نگرش به سرطان است که این بیماری را به سمت بهبودی  و یا عدم بهبودی می برد.

اعضای خانواده در ایجاد امید و انگیزه به بیماران سرطانی، نقش بسیار مهمی دارند. ترسیم یک آینده­ی روشن و گفتن جملات انگیزشی در طول روند درمان، باعث می شود که روحیه بیماران حفظ شود. حمایت عاطفی اطرافیان بیمار، یک اصل اساسی در بهبود درمان است.

خانواده ها و اطرافیان بیمار باید این موضوع را بدانند که گاهی کوچکترین امید دادن به بیمار، می تواند بزرگترین معجزه ها را در روند درمان بیماری ایجاد کند.

ای دوست عزیز بدان :

                    روزهای خوب خواهند آمد

                   هرسر بالایی یک سرپایینی دارد

                   نفس عمیق بکش و در لحظه، زندگی کن

                   و خطوط زندگی ات را با امید بکش .

                   در سفرجذاب زندگی دانستم که :

                   زندگی یک اتاق با دو پنجره نیست

                   زندگی هزاران پنجره دارد      

                   یادم هست روزی .....

                   از پنجره ناامیدی به زندگی نگاه کردم

                   احساس کردم که دردها تمام نمی شوند

                   و روزی دیگر از پنجره ی امید به زندگی نگاه کردم

                   احساس کردم شادترین انسان روی زمینم و

                   می خواهم دنیا را تغییر بدهم

                   عمر کوتاه است

                   فرصت نگاه کردن، به تمامی پنجره ها نیست

                   تصمیم گرفته ام فقط از یک پنجره به زندگی نگاه کنم

                   آن هم پنجره امید......

 تهیه و تدوین : مریم معمار